Lang niet elke vrouw weet al vanaf jonge leeftijd dat ze later heel graag moeder wil worden. Sommige vrouwen dromen ervan sinds ze een klein meisje waren. Andere vrouwen voelen pas op latere leeftijd de wens graag een kindje te willen. Ook zijn er vrouwen die het moederschap min of meer spontaan is overkomen.
Wanneer je een relatie hebt, zal er een moment aanbreken dat je je kinderwens met je partner zal gaan bespreken. Hopelijk deelt je partner deze wens met jou en zal jullie gezamenlijke kinderwens meer vorm krijgen. En dan breekt het moment aan dat je stopt met de anticonceptie en jullie het gaan ‘proberen’ en hopelijk zullen jullie een kerngezin vormen mocht een kindje jullie gegeven zijn.

Wanneer je als vrouw zonder kinderen een partner ontmoet die al kinderen heeft, kan dit onderwerp een beladen onderwerp zijn. Hoe ga je als bonusmoeder om met een onvervulde kinderwens? Hieronder lees je het verhaal van een bonusmoeder met een onvervulde kinderwens. Ook deel ik tips en reflectievragen welke je kunnen helpen wanneer je in een soortgelijke situatie zit.

Bonusmama met een eigen kinderwens

Ook zijn er vrouwen die hun kinderwens weg hebben gedrukt omdat zij een relatie hebben met een partner die al kinderen heeft en waarbij de partner heeft aangegeven geen kinderen meer te willen. Of krijgen de vrouwen een eigen kinderwens juist doordat zij ervaren hoe het is om kinderen om zich heen te hebben en deze op te voeden. Er komt een gevoel van gemis, een leegte. En een diep verlangen om ook zelf moeder te worden.

De uitdagingen van een samengesteld gezin en onverwerkte gevoelens

Een paar weken geleden had ik een afspraak met een stel. Zij vormen een samengesteld gezin met twee kinderen. Zijn kinderen, haar bonuskinderen. 

Zowel de kinderen als zijzelf waren nog jong toen zij als bonusmoeder in hun leven kwam. De liefde voor de partners was voelbaar. Haar liefde voor haar bonuskinderen was heel duidelijk. Vanaf het moment dat zij de kinderen leerde kennen wilde zij voor hen zorgen, er voor hen zijn. Op jonge leeftijd was zij ineens bonusmoeder van twee jonge meisjes. Want bonusmoeder word je niet. Dat ben je ineens want je bent verliefd geworden op iemand die al kinderen heeft. De liefde heeft het gewonnen en daar heb je de bonuskinderen bij cadeau gekregen.

De relatie tussen bonusmoeder en bonusdochter: wanneer er wrijving ontstaat

In de afgelopen jaren heeft zij zoveel liefde gegeven aan deze meiden en ook zoveel liefde terug mogen ontvangen. Bij alles wat ik hoorde hoe het bij hen in huis verging dacht ik ‘Dit lijkt wel bijna het hoogst haalbare’. Het contact met de ex-partner en diens nieuwe partner verloopt goed, de overdrachten gaan goed, de sfeer in huis is over het algemeen goed. En toch is er recent iets veranderd… 

Negatieve gevoelens en emoties

Sinds de zomer is er iets veranderd in huis, op een negatieve manier. Er is meer wrijving ontstaan tussen de oudste bonusdochter en de bonusmoeder. 
Zij is een tiener en zet zich af, zo op het eerste gezicht zijn het hele normale tekenen die je ziet.

De bonusmoeder gaf heel eerlijk aan dat zij op dit moment alleen nog maar negativiteit voelt wanneer zij in de buurt van de oudste bonusdochter is. Bonusdochter kan eigenlijk niets meer goed doen, alles wat ze doet of zegt kan rekenen op een negatieve blik of een negatief woord van bonusmoeder. Je zou bijna kunnen zeggen dat ze op dit moment even de ‘boze stiefmoeder’ is. 

Maar, ze doet het niet expres. Ze wil het eigenlijk helemaal niet en ze is zich zo ontzettend bewust van haar eigen gedrag richting haar bonusdochter. En toch komt ze maar niet uit de negatieve spiraal. De vicieuze cirkel waar ze nu in zit die maar niet doorbroken lijkt te kunnen worden. Hoe kan dat toch? Waarom lukt het haar niet?

Waarom lukt het niet om deze patronen te doorbreken?

Wanneer je ruzie hebt met elkaar zie en hoor je alleen datgene wat je boven de waterlijn ziet, dit is het topje van de ijsberg. Het antwoord ligt vaak onder de waterlijn, waar onverwerkte emoties en complexe verlangens zich bevinden. Volgens het ijsbergmodel (David McClelland 1917-1998), zitten het zichtbare gedrag, kennis en vaardigheden boven de waterlijn, in het topje van de berg. Onderwater bevinden zich de onzichtbare overtuigingen, normen en waarden, zelfbeeld en de motieven van mensen. De onderdelen onderwater hebben direct invloed op het zichtbare gedrag, kennis en vaardigheden. Meer lezen over het ijsbergmodel kan hier

De plek van een bonusmoeder in het stiefgezin

De behoefte aan ordening: een systemische wetmatigheid

Na een tijd kwam er naar boven dat de bonusmoeder heel graag op dezelfde plek zou willen staan als de biologische vader. Het gaat hierbij om een van de systemische wetmatigheden: De behoefte aan ordening. Deze verwijst naar de natuurlijke wens om een duidelijke en gebalanceerde rolverdeling te hebben binnen het gezinssysteem. Dit betekent dat er ruimte moet zijn voor ieders plek en dat een stiefouder vaak moeite kan hebben met het vinden van hun eigen unieke positie, vooral als ze zich willen verhouden tot de biologische ouders. 

Mag een bonusmoeder dezelfde plek innemen als een biologische ouder?

Mag je als stiefouder op dezelfde plek staan als de biologische ouder? Kan dit? 
Systemisch gezien kan dit niet. Je hebt immers geen bloedband met de kinderen van je partner. Je hebt een stiefband, een verworven band die ook nog eens heel kwetsbaar kan zijn. Wat is jouw plek binnen het samengestelde gezin? Kan je deze plek accepteren? Dit waren een aantal vragen die ervoor zorgen dat de bonusmoeder zichtbaar geraakt werd. Ze wil het zo graag goed doen. Iets wat veel bonusmoeders heel graag willen (en wat vaak ook van de maatschappij wordt verwacht), maar wat ook vaak gelijk een valkuil kan zijn. Ze wil zo graag naast haar partner staan op dezelfde plek.

Waarom een duidelijke rolverdeling in een samengesteld gezin zo belangrijk is

Kan ze accepteren dat zij als bonusmoeder een heel mooie eigen plek heeft binnen het gezin? Vlak naast de vader, haar partner. Niet op dezelfde plek maar, zoals in haar geval, wel heel dichtbij deze plek. Haar partner bevestigde zo liefdevol dat ze wel heel dicht naast hem staat. Wat een mooi warm compliment. Wanneer je deze plek al zo mooi hebt weten te creëren in de afgelopen “Wat maakt dat je niet kan accepteren dat dit jouw eigen hele mooie plek is?”

De onvervulde kinderwens van een bonusmoeder: een emotioneel onderwerp

En toen gebeurde er iets. Een onderwerp dat nog niet eerder was besproken, kwam naar voren. Een onderwerp wat zich onder de waterlijn afspeelt; de plek waar onverwerkte emoties en complexe verlangens liggen. 

Haar eigen kinderwens. Een kinderwens die niet vervuld zal worden. Een kinderwens die de afgelopen jaren onderdrukt is geweest en sinds een paar maanden een grote plek heeft gekregen in haar eigen leven. Auw.

Die kwam ook diep bij mij binnen. Dit onderwerp is zo ontzettend kwetsbaar en speelt in zoveel samengestelde gezinnen. Wat doe je met je eigen kinderwens wanneer je nog geen kinderen hebt en je partner geeft aan geen kinderen meer te willen. 

Wat doet dit met een vrouw? Welke beslissing ga je maken? Hoe ga je ermee om?

Zoals in deze situatie, wanneer de wens een paar jaar later naar boven komt en je al een heel leven met elkaar hebt opgebouwd? 

Er is een samengesteld gezin gecreëerd met vader, twee bonuskinderen en een bonusmoeder. Ze hebben al vele herinneringen gecreëerd, vakanties met elkaar gevierd, hun leven met elkaar gedeeld en alles wat erbij komt kijken. 

En dan hangt deze kinderwens ineens als het zwaard van Damocles boven je hoofd.

Rouwen om een onvervulde kinderwens: de emotionele weg naar acceptatie

Een wens zo groot als deze kan je niet zomaar de kop indrukken. Dit is niet een gedachte die wel weer over zal waaien. Dit is een intrinsiek verlangen van de vrouw, een oergevoel dat naar boven komt. Die stop je niet zomaar even weg. Daar moet ruimte aan gegeven worden. Veel ruimte. 

Vanaf de zijlijn kan er ongetwijfeld makkelijk geroepen worden  ‘Kies voor jezelf, beëindig de relatie en ga voor een man die wel kinderen met je wil’. 

Maar zo makkelijk is het niet. Ja, misschien zou het wat minder pijnlijk zijn geweest als je nog in de beginfase van de relatie zat. Zoals ik net al schreef, ze hebben al een heel leven met elkaar opgebouwd. Dat gooi je niet zomaar weg. Ook bij deze gedachten voel ik zelf al de pijn. Auw. 

Maar het opzij moeten zetten van je eigen kinderwens gaat ook niet zonder pijn. Sterker nog, dit is een rouwproces dat je door zal moeten gaan wanneer je dit besluit hebt genomen.

Rouwen kost tijd

Deze rouw verdient dan ook echt alle ruimte en alle aandacht die het nodig heeft. Deze rouw mag er zijn. Moet er zijn. Hier kan je niet zomaar omheen lopen. Deze rouw zal vroeg of laat zijn weg naar boven weten te vinden. Wat zal dit met je doen over 5 jaar? Over 10 jaar? Hoe kijk je er dan naar dat je je eigen kinderwens opzij hebt gezet voor de liefde van je partner en je bonuskinderen? Kan de relatie dit aan? Zal er een disbalans ontstaan tussen geven en nemen in de partnerrelatie? Zal de relatie hiertegen bestand zijn? 

En wat als je over een paar jaar besluit de relatie te beëindigen, om wat voor reden dan ook. Dit kan een andere reden zijn, het kan zijn dat de relatie nooit meer helemaal hetzelfde is gebleven nadat je je wens hebt opgegeven. Hoe ga je hiermee om?

Wat doet dit dan met je? Krijg je spijt van je eerder gemaakte keus? Zou je nog kinderen kunnen krijgen of ben je inmiddels te oud hiervoor? De kans is groot dat de rouw zich opnieuw aandient. Hoe ga je daar dan mee om?

Acceptatie van een onvervulde kinderwens

Het accepteren van een onvervulde kinderwens is een moeilijk en emotioneel proces. Stel jezelf de volgende vragen en sta stil bij je antwoorden:

• Kan ik accepteren dat ik zelf geen moeder zal worden?
• Kan ik accepteren dat ik geen eigen kindje zal dragen en zal bevallen?
• Kan ik accepteren dat ik nooit een moederrol zal vervullen?
• Kan ik accepteren dat ik nooit een bloedband zal hebben met een kind?
• Kan ik accepteren dat ik mijn eigen kinderwens achter me heb gelaten?

Als bonusmoeder speel je een waardevolle rol, zelfs zonder biologische band. Reflecteer op de volgende vragen:

• Kan ik accepteren dat ik alleen een hele mooie plek als bonusmoeder zal vervullen?
• Kan ik accepteren dat ik door deze rol een eigen plek zal krijgen in het samengestelde gezin?
• Kan ik accepteren dat ik alleen mijn stiefkinderen zal mee-opvoeden?
• Kan ik accepteren dat de liefde die ik ontvang van een kind, alleen van mijn stiefkind is?
• Kan ik accepteren dat ik als stiefouder een unieke en waardevolle rol vervul?

Wanneer er meer vragen met nee dan ja zijn beantwoord, is het belangrijk om stil te staan bij wat je écht wilt en nodig hebt. Het antwoord zit in jou.

Tips voor bonusmoeders met een onvervulde kinderwens

Voor bonusmoeders kan een onvervulde kinderwens extra uitdagingen met zich meebrengen. Naast het leren navigeren binnen een samengesteld gezin, speelt vaak het emotionele proces van rouw en acceptatie mee. Hieronder deel ik praktische tips en inzichten hoe om te gaan met deze complexe situatie.

Praat erover met je partner

Vertel je partner eerlijk hoe je je voelt. Deel wat het met je doet en wees open over je gedachten en emoties. Goede communicatie is cruciaal om elkaar te steunen in deze emotionele periode.

Zoek steun bij vriendinnen

Praat met je vriendinnen over wat je bezighoudt. Het delen van je verhaal en emoties kan enorm opluchten.

Vind lotgenoten

Zoek contact met andere vrouwen die een onvervulde kinderwens hebben. Lotgenotengroepen, zoals de Facebook-groep ‘Mijn onvervulde kinderwens’, bieden een veilige plek om ervaringen te delen.

Vind professionele hulp

Zoek professionele ondersteuning als het te moeilijk blijft. Je zou kunnen overwegen om zelf met een rouw,-en verlies therapeut te gaan praten. Wanneer jullie er samen niet uitkomen en jullie blijven vastlopen in de gesprekken zou je relatietherapie kunnen overwegen.

Hoe vind je jouw unieke plek als bonusmoeder in het samengestelde gezin?

• Accepteer dat jouw rol als bonusmoeder anders is dan die van een biologische ouder
• Vind je eigen unieke en waardevolle bijdrage aan het gezinssysteem
• Omarm jouw eigen emotionele reis en persoonlijke kracht

Emotionele steun cruciaal in tijden van rouw en twijfel

Het is zo belangrijk om stil te staan bij waar je allemaal afscheid van hebt genomen of gaat nemen. Neem de tijd om afscheid te nemen van je eigen kinderwens. Neem de tijd om te rouwen om wat er niet zal zijn. Neem de tijd om te rouwen over het proces waar je in zit, ongeacht wat de uitkomst ook zal zijn. Dit is een hele emotionele periode, die je niet in een hoekje kan drukken. Dit rouwproces verdient aandacht en zorg. 

Een onmogelijke keuze voor een bonusmoeder: vind kracht en ondersteuning

Wanneer je dit zo leest, kan het aanvoelen als een bijna onmogelijke keuze om te moeten maken. En toch zullen bonusmoeders die in een dergelijke situatie zitten, een keus moeten gaan maken. Hoe pijnlijk en intens verdrietig deze keus ook zal zijn. 

Weet dat je niet alleen bent in deze situatie. Zoek steun bij je partner, deel je emoties met vriendinnen, of overweeg professionele hulp. Lotgenotengroepen, zoals de Facebook-groep ‘Mijn onvervulde kinderwens’, of andere groepen kunnen ook veel steun bieden.

Voor alle bonusmoeders die deze keuze moeten maken: ik wens je alle kracht, wijsheid en vooral de ruimte om écht verbinding te maken met jezelf en je hart.